Random acts of kindness
Hoe vaak zijn wij nu ècht bezig met anderen? Hoe regelmatig draait het in het dagelijkse, drukke leven nu eens niet alleen om jou? Wordt het niet steeds meer een ‘ik, ik, ik’-maatschappij? Het is iets wat mij meer en meer opvalt, zeker nu ik een kindje heb en mijn mindset is veranderd. Waar ik voorheen juist veel te veel gericht was op anderen, in die zin dat ik anderen wilde pleasen. En het tijdens en na de burn-out van alweer acht jaartjes terug volledig om mijzelf ging. Ben ik nu aangekomen bij een nieuwe fase. Die van ‘kindness’.
De wereld draait niet om jezelf
De wereld draait zeker niet om jezelf. Nope. Dat klopt. En daar kom ik steeds meer achter. Sowieso ben ik ‘goed’ opgevoed, met de normen en waarden van mijn ouders. En dat zijn er nogal wat. Het draait om kindness. Daar waar je kan helpen doe je dat. Tegen oudere mensen zeg je ‘U’. Als iemand omvalt met zijn fiets, dan help je die persoon direct. Altijd netjes, aardig en beleefd zijn.
Opruimen, opruimen, opruimen…
Maar ik ga nog een stukje verder. Als ik in een cafeetje gebruik maak van het toilet en ik zie dat iemand het vies heeft achtergelaten…ruim ik het op. Zodat de persoon ná mij er geen last van heeft. Als ik in de supermarkt loop en er ligt een product op de grond, dan raap ik het gewoon even op. Als de zakjes of prijsetiketjes op zijn, dan meld ik dat even aan een medewerker. Zie ik buiten rommel op straat liggen, vaak (als het zo uitkomt moet ik eerlijk bekennen) ruim ik het op. Random acts of kindness noem ik dat.
Wie goed doet, goed ontmoet
Een ervaring van een aantal dagen terug. Ik was met mijn vriendin bij een bekende drogisterijketen. De Sensodyne-tandpasta was in de aanbieding. Maar zoals vaak het geval is bij aanbiedingen: op! Een bejaard echtpaar voor mij was ook op zoek, maar greep mis. Net als ik. Na een zoektocht door de winkel vond ik toch nog vier tubes. Zonder na te denken, geheel spontaan, zocht ik dit echtpaar op en bood hen twee van de vier tubes aan. Een win-win situatie dacht ik. En heel normaal. Zij waren zó blij. Ik kreeg een dikke glimlach van een medewerker die dit had gezien. Mijn vriendin keek mij stralend aan. Wat een rijkdom! Kindness. Een kleine moeite, met grote gevolgen.
(foto: ik als baby met het kind van mijn moeders vriendin)
Geloof jij in ‘wie goed doet, goed ontmoet’?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl