Geld lenen voor je eerste auto?

Ach, ik weet het nog zo goed. Die allereerste echte auto, helemaal voor mijzelf. Ik had (eindelijk) na jaren mijn rijbewijs gehaald en dacht stiekem na over mijn eerste auto. Welk merk? Welk model? Fantaseren daarover was hartstikke leuk. Maar echt een nieuwe auto kopen? Daar had ik geen geld voor. En was dat überhaupt wel een goed idee? Want schrijf je niet in de eerste (nieuwe) jaren van je auto hartstikke veel af van het aanschafbedrag? Dilemma.

Pietlut nummer 1

Als jullie mij vroeger een tikje kenden, dan weet je dat ik een echte pietlut was met nadenken (eigenlijk piekeren). Alle voors en tegens passeerden de revue. Ik maakte lijstjes. Dacht dag en nacht na. En uiteindelijk ging ik zo ver dat ik eerst op de ene en vervolgens op de andere stoel ging zitten, zodat ik – als ware ik twee personen – op twee manieren kon nadenken over datgene waar ik mee zat.

Mijn eerste auto

Om een lang verhaal kort te maken. Uiteindelijk kwam spontaan een auto in beeld. Namelijk de auto van de Opa van Huib. Opa reed in een prachtige donkergroene Citroën AX. Een merk en model waar ik zeker wel wat mee had. Helaas was de Opa van Huib kort daarvoor overleden. De auto was nog hartstikke nieuw en Opa had er niet veel in gereden. Op de vraag van Huib’s vader of ik de auto  wilde kopen was het antwoord dan ook: JA! Was het niet om het hebben van een eigen auto, dan wel om Opa’s auto op deze manier nog wat langer ‘in de familie’ te houden.

Hoe betaal je jouw auto?

Maar waar betaal je het dan van? Op zich was het best nog een groot bedrag wat je niet zomaar op je rekening hebt staan. Mijn Zilvervloot-rekening was leeg, want vlak daarvoor hadden we ons eerste huurappartement in de vrije sector betrokken en ingericht. En ja, alles moest worden gekocht (omdat we – allebei vanuit ons ouderlijk huis – gingen samenwonen), van koelkast tot wasmachine. Van eettafel tot bed. Dus dat geld was al op. En dan ga je toch kijken naar andere mogelijkheden, zoals het lenen van geld.

Vergelijken van geldverstrekkers

Ook daar kwam mijn precisie naar boven, maar dat kwam juist goed uit. Want ik ging op zoek naar de beste geldverstrekker. Dat ging toen wel even wat anders dan tegenwoordig trouwens. Online waren er nog weinig opties, dus mijn zoektocht was voornamelijk telefonisch en zelfs persoonlijk langs verschillende banken en andere geldverstrekkers gaan. Tegenwoordig is dat zóveel makkelijker. Rentepercentages, maandlasten en prijs/kwaliteit-verhouding. Heel fijn om dergelijke zaken nu op een eenvoudige manier met elkaar te kunnen vergelijken.

Geld uitgeven dat je niet hebt? Voor een auto?

Maar goed, dat was toen en nu is dat anders. Of niet? “Je moet geen geld uitgeven dat je niet hebt. Een auto is toch niet waardevast? Is een eigen vervoersmiddel zó belangrijk? Durf je dat wel aan?” Allemaal vragen die destijds door mijn ouders en andere mensen werden gesteld (ik heb het echt over een jaar of dertig geleden). Zo ben ik ook wel opgevoed (niet te makkelijk geld uitgeven, maar eerst goed en gedegen nadenken, bij twijfel niet doen). Maar ik ben zó blij dat ik het toen wel heb gedaan. Wel op een manier die bij mij past trouwens.

Hoe heb ik nu mijn eerste auto betaald?

Mijn man heeft een bedrag betaald, van mijn ouders kreeg ik een bijdrage. Ik had zelf natuurlijk ook wel iets aan spaargeld. Maar ik weet nog goed dat het uiteindelijke te lenen bedrag – voor mij – destijds best hoog was en dat ik ook na lang nadenken had gekozen voor een periode van 36 maanden. Grappig genoeg vertelde de geldverstrekker dat hij nog nooit een (jong) iemand was tegengekomen die letterlijk de kleine lettertjes van het contract las, alvorens het te ondertekenen. Yes, that’s me ten voeten uit…

Deze eerste eigen auto heeft een plekje in mijn hart

Uiteindelijk heb ik zelfs tussentijds (en versneld) afgelost. Ik wilde gewoon liever geen schuld hebben. Maar tot de dag van vandaag ben ik heel blij dat ik toen wel de stap heb genomen naar het lenen van een geldbedrag voor deze auto, die altijd speciaal voor mij is gebleven. Toen ik later namelijk de auto moest verkopen (wilde ik liever niet, maar ik kon ineens de – grotere – auto van mijn schoonmoeder voordelig overnemen na het aflopen van het leasecontract) was het dan ook extra moeilijk om er ‘afscheid’ van te nemen. Ik weet nog goed dat de koper – een jonge jongen – een boeketje bloemen voor mij had meegenomen bij het ophalen van de auto. Ik voel nu nog de emotie die ik toen ervaarde…

Weet jij nog wat je eerste auto was? En hoe heb jij die betaald?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl