Alles wat tรฉ is, is niet goed. Weet je nog? Een uitspraak die ik mijn hele leven heb meegenomen. I didn’t always live up to it, but still. Wat ik maar wil zeggen. Teveel vermijdingsgedrag? Werkt in mijn ogen averechts. Dan schiet je in de verkramping. In de angst. En daar wordt niemand beter van.
Bondscoach voor wat betreft Corona
Nu gaat het even over actuele zaken, zoals het Coronavirus, maar je kan ook een willekeurig andere situatie invullen (zoals bijvoorbeeld terrorismedreiging). Begrijp mij niet verkeerd. Ik ben niet (te) laconiek, integendeel. Maar onderschat de kracht van de media niet. En social media! Want ineens zijn we allemaal ‘bondscoach’ en vertonen we met zijn allen vermijdingsgedrag. Ik ervaar zelf een grote mate van paniekzaaierij om mij heen, waar ik niet blij mee ben.
Met vermijdingsgedrag help je niemand
Met vermijdingsgedrag help je niemand. Iets wat ik ook onderschrijf, want je helpt elkaar hier totaal niet mee. Ik noem een voorbeeld. Van de week was ik even in de stad. Ik moest een cadeautje kopen, wat ruilen en ging meteen even ergens koffie drinken. En het was doodstil in de stad. Raar op een reguliere donderdag. toen ik erna ook nog even een supermarkt inging, was het daar juist hartstikke druk.
Vermijdingsgedrag re-invented
Serieus? De stad ingaan en winkelen is (naar alle waarschijnlijkheid) voor velen spannend in deze periode. Maar al die mensen bij elkaar in een supermarkt die aan het hamsteren zijn niet dan? Je raakt winkelkarretjes of hengsels van mandjes aan. Is dat niet net zo ‘link’ of juist spannender? Waar zijn we nu eigenlijk allemaal mee bezig?
9292 ik gebruik het OV
Ikzelf blijf het OV gebruiken waar nodig, want daarvan wordt gezegd dat het gewoon nog kan. Natuurlijk, je zit – zeker in de spits – met veel mensen in een ruimte. En wellicht kan het handig zijn zo min mogelijk aan te raken (en als je dat wel doet. So be it. Ga alleen dan niet steeds je gezicht aanraken). Maar mensen mijden om hun (Chinese) uiterlijk? Onmiddelijk opstaan als iemand hoest, niest of kucht? Weglopen en een ander plekje zoeken? Dat gaat mij (veel) te ver.
De kracht van paniek: “Help, mijn medemens hoest”
Dat gezegd hebbende zat er gisteravond een jongen in de trein tegenover mij, die maar bleef hoesten (in zijn hand). Minimaal een keer of vijftien (I admit, ik was het aan het bijhouden). Had ik er eigenlijk wat van moeten zeggen? (Iets van: “Hoest in je mouw!”). Had ik op moeten staan? Weg moeten lopen? Tja, hoe zit het dan met de plaatsen waar ik frequent naartoe reis (Amsterdam, Utrecht)? De events die ik bijwoon? (redelijk kleinschalig overigens). De mensen die ik begroet? Moet ik dat dan maar allemaal gaan vermijden?
Kontje doen?
Want ik ben van de week gewoon regelmatig (en waarschijnlijk per ongeluk – macht der gewoonte) gekust en begroet met een handshake. Had ik moeten reageren met een ‘voetknik’ of misschien zelfs een kontje moeten geven? Ik word er eerlijk gezegd bloednerveus van. Eraan denken om steeds mijn handen te wassen na een ‘accidental handshake’ (door al dat achterlijke hamsteren is er geen handgel meer te krijgen. Los daarvan is een kraan en water trouwens een veel beter en gezonder alternatief).
Ikke ikke ikke, en de rest kan stikke
Ook zoiets. Best wel veel egocentrische kanten van medemensen komen omhoog. Want betekent ‘hamsteren’ eigenlijk niet: “Ik verzamel zoveel mogelijk voor mijzelf. Als jij niets meer kan vinden is dat jouw probleem?” Ik mis het menselijke aspect in het grotendeels door angst geregeerde mede-mensenrijk. Wij Nederlanders worden aan de ene kant nuchter genoemd, aan de andere kant bemerk ik om mij heen toch zeker wel een (lichte of zwaardere variant) van paniek.
Massale paniek?
Tja, ik heb de wijsheid niet in pacht. Ik weet ook niet hoe alles gaat (ver)lopen. Ook ik heb trouwens al een vakantie geboekt (jammer, want online schijn je nu tegen hele lage bedragen mooie vakanties te kunnen boeken). Ach, denk logisch na en bezoek – als je wat angstig bent – niet al te grote events met veel mensen die op elkaar gepakt zijn. Maar massale paniek… een gestresste blik als iemand een keertje niest? Nee. Het grote vermijdingsgedrag zie je niet bij mij.
Vermijdingsgedrag 2.0
Terwijl ik het tegelijkertijd wel spannend vind. Want hoe kan ik ooit weten of die persoon uit de keuken van het restaurant, de moeder op het schoolplein, mijn mede-yogi tijdens een les of die persoon die tegenover mij zit in de trein, misschien wel in een ‘fout’ land is geweest? Of in contact is geweest met een besmet iemand? Zeker weten kun je dat niet, dat klopt.
Avoidance
Wat ik hier maar mee wil zeggen? Laten we logisch nadenken. Realistisch blijven. Ons gedrag aanpassen waar nodig. Maar laten we elkaar alsjeblieft niet gek maken. Dat zorgt voor vermijdingsgedrag waar volgens mij niemand iets mee kan. Zelf kijk ik alleen op de sites van het RIVM, WHO of Thuisarts.nl. En kijk ik ook naar percentages mensen die beter worden, of zelfs niet geรฏnfecteerd raken met het virus. Laten we geen paniekvoetbal spelen, hoe spannend of hoe eng je deze situatie ook vindt. Want geloof mij. Ook ik vind het spannend. Maar mij laten leiden door een angst, hoe gefundeerd die ook lijkt (maar wat het zeker niet alleen maar is)? Never.
Hoe ga jij om met de dreiging van – in dit geval – het Coronavirus?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
