Over waardering hebben voor dat wat er is en bij jezelf blijven

Waardering hebben. Voor dat wat er is. Hebben we dat eigenlijk wel genoeg? Realiseren we ons wel wat we hebben? En koesteren we dat ook? Of is waardering iets dat vervaagt of in het minst erge geval naar de achtergrond verdwijnt. Omdat we het zo gewend zijn?

Ik hou van je

Hoe lang is het geleden dat ik die waardering heb benoemd. Dat ik ‘ik hou van je’ heb gezegd? het zijn maar woorden. Maar het gaat om de intentie. Houden van voel je, zelfs zonder dat het in woorden is uitgedrukt. Houden van is een entiteit op zich.

Schuldig voelen? Zinloze emotie

Soms kan ik mij schuldig voelen. Omdat ik het gevoel heb dat ik mijn waardering niet zichtbaar laat zijn. Maar jezelf schuldig voelen? Is echt zo’n zinloze emotie. Je gaat ervan ‘op slot’. Verstijft. En voelt dan niet meer waar het echt om gaat. De waardering. Het houden van.

Zitten bij het knapperende haardvuur

Hoe zou het zijn als je de focus verlegt? Naar wat je nu eigenlijk zelf het allerliefste zou willen. Zetel je bij het spreekwoordelijke knapperende haardvuur en voel intens en diep van binnen wat je nu eigenlijk ècht zou willen. Wat je nu ècht graag samen zou willen doen.

Waardering voor spoorpunt tot uienstok

Herinneringen horen over vroeger. Samen kletsen over fijne – en soms minder fijne – dingen. Kneuterige momenten als lunchen bij een Zweedse gigant. Een ‘spoorpunt’ (google maar eens) van een banketbakkerij. Een uienstok van de bakker van vroeger. In de etalage kijken van wat vroeger was: ‘Wat Kan kan kan Kan alleen‘.

Nieuwe herinneringen maken

Maar ook nieuwe herinneringen maken. Eindelijk de veel te lang uitgestelde stedentrip naar New York plannen. Je gezicht als ik vertel dat ik (opnieuw) aan het zoeken ben. Wordt het een woning huren van ‘locals‘ of toch een ‘package deal‘ inclusief vlucht? je leeft op als we het erover hebben. En misschien wordt het wel niets. Gaat het toch wat langer duren dan ik dacht. Maar de voorpret en het plezier? Is ook onvergetelijk.

Waardering hebben voor dat wat er is

Waardering hebben voor dat wat er is. Dicht bij je gevoel blijven en daar ook naar handelen. Ik schreef al eerder over de andere focus die ik heb gekregen. Mijn blog en alle andere projecten blijven heel belangrijk. Maar niet ten koste van alles. Want mijn kind, gezin, familie en ouders? Dat is waar het daadwerkelijk om gaat.

Het is niet altijd even makkelijk

En natuurlijk. Inmiddels weer een paar weken verder. Merk ik dat het lastig wordt om focus te blijven houden. Maar als je intenties oprecht zijn. Je goed blijft voelen welke richting je op wilt gaan. Dan is het altijd mogelijk om weer dat ene stapje terug te doen. Goed te aarden en te zien wat je aan het doen bent. Om dan – via een zijspoor – weer terug te komen op je eigen pad. Het pad van je leven.

Wat of wie waardeer jij heel erg in het leven? En is dicht bij jezelf blijven moeilijk of makkelijk voor jou?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl