Komt tijd komt raad: kleedgeld geven aan je kind, of niet?

Kleedgeld geven aan je kind, of niet? Een dilemma voor vele ouders. Zo niet voor mij. Dat wil zeggen. Op basis van mijn eigen ervaring, heb ik wel een idee wat ik dochterlief zal aanraden. Herkenbaar? Vroeger wilde je zelf kleedgeld krijgen, want: “Rory zelf doen“. De realiteit is dat het soms helemaal niet handig is.

Nou, dan haal ik het wel van mijn spaarrekening af!

Dat is in ieder geval hoe mijn ouders het vroeger aan mij hebben uitgelegd. Je weet wel, de uitleg die je als bijna-puber totaal niet wilde horen. Want jíj wilde zelf bepalen wat je kocht. En als je geen kleedgeld kreeg, dan haalde je het wel van je rekening af. Je weet wel, de spaarrekening waar je ouders steeds geld op stortten. De spaarrekening van hun kind.

Papa is de baas

“Ik dacht het niet!“, was steevast het antwoord van mijn vader. Want een spaarrekening is voor later. Je spaart nu zodat je later grote(re) uitgaven kan doen. Onzin, dacht ik al puberend. Want ik wilde op dat moment echt heel erg graag dat leuke shirtje hebben. Of die groene mascara. En het was echt ontzettend belangrijk dat ik die elpee (huh? Ja, ik spreek over de tachtiger / negentiger jaren) van Cindy Lauper kocht.

Iets met verjaardagsgeld

Van jongs af aan werd erin gestampt dat sparen heel belangrijk was. Niet alleen mijn ouders deden dat. Het was ook de bedoeling dat ik dat zou doen. Van eventueel verjaardagsgeld dat ik van Opa’s en Oma’s kreeg. Nu begrijp ik het wel, toen totaal niet overigens. Gelukkig maar dat ik nu weet wat ik toen niet wist. Extra stimulans om het ook voor ons dochtertje goed te regelen.

Waarom is kleedgeld nu ook al weer niet handig?

Maar ik dwaal weer iets af. Wat de belangrijkste reden was – volgens mijn ouders – dat kleedgeld niet handig was? Het bedrag dat ik per maand zou krijgen zou te laag zijn om ineens een grote aanschaf als een winterjas of een paar schoenen te kunnen betalen. Ze voorzagen al dat het geld iedere maand op zou gaan aan ‘onzin-aankopen’. Zoals de groene mascara, of een t-shirtje waar ik er al tien van had.

Je geeft geen geld uit wat je niet hebt

Sowieso werd mij op het hart gedrukt om geen geld uit te geven wat ik niet had. Om niet te kopen wat ik niet nodig had. Keuzestress? Dat had je toen echt nog niet. Werd het zomer? En was je jas te klein. Dan kreeg je een nieuwe. Paste de jas nog? Jammer joh. Geen nieuwe jas voor jou. Schoenen? Idem dito. Een paar schoenen per seizoen (en dan heb ik het alleen over de zomer of winter).

Ik betaal, dus ik bepaal

Dus al resumerend was het veel voordeliger dat mijn ouders de zomer- of winterjas betaalden. De (dure want altijd binnen en buiten van leer, met een voetbed) schoenen. En ok, zo nu en dan een incidentele impulsaankoop zoals een extra t-shirtje. Een ding wat lastig was? Als je ouders betaalden, betekende het ook dat zij daadwerkelijk bepaalden welke jas of schoenen je mocht hebben. Was je het er niet mee eens? Pech.

Wij doen het toch een tikje anders

Hoe ik het ga doen vraag je? Ik denk een mengeling van beide ideëen. Want ik vind het juist goed als een kind ook leert omgaan met financiën. Leert geld apart te leggen. Geld te sparen. Voor haar spaarrekening. Maar ik vind het ook goed dat een kind leert om te gaan met een budget. Zo van: “Als ik nu deze maand iets minder uitgeef, dan kan ik volgende maand een grotere aankoop doen“. Maar de ‘dure’ aankopen, zoals een jas of schoenen? Dat betalen wij natuurlijk. Mits het niet de spuigaten uitloopt. Qua prijs of qua hoeveelheid.

Een jas per seizoen?

Ik heb zelf inmiddels ook meer dan één jas per seizoen. Ik zal je maar niet vertellen hoeveel jassen en schoenen ik heb. Maar ja, de tijden zijn veranderd en ik denk dat je als ouders ook mee moet gaan met die tijden. Ik hanteer zelf altijd de ’te’ regel: alles wat té is, is niet goed. Verder kan je alleen maar proberen logisch en realistisch te denken en ook zo te handelen. En dat is wat ik wil overbrengen aan ons kind. Ze is nu pas vijf. Maar weet je, het gaat snel genoeg allemaal. Je kan er maar beter op tijd bij zijn. Wij zijn in ieder geval voorbereid.