Ho’oponopono, De Waarheid? Wat dat zijn? En waarom schrijf je Steeds Leuker met hoofdletters? Ik heb het over hele inspirerende boeken. Eigenlijk heb ik helemaal geen tijd om boeken te lezen. En gaat alle tijd naar mijn blog en alle andere leuke projecten waar ik mee bezig ben. Het televisieprogramma Koffietijd is daar een van. Met enige regelmaat heb ik leuke events en soms zelfs een fotoshoot! Maar het voelde toch niet goed om niet meer kennis tot mij te nemen. Geinspireerd te worden. Te ontspannen.
Ik gooi het roer om!
Vandaar dat ik mijn tijdsindeling toch behoorlijk heb omgegooid. En ruimte heb genomen voor ontspannende activiteiten als sporten (zeker nu ik na 17 jaar naar een andere sportclub ben overgestapt) en lezen. Al is het maar de luttele tijd voor het slapen gaan. Een paar bladzijden. Het gaat om het gevoel. De rust die ervaar. Even geen schermtijd. Back to basic. Naar een boek. Een papieren versie om volledig te zijn. Want dat is wat ik stiekem toch het fijnst vind.
Wat moet ik toch met die volle boekenkast?
We hebben ook echt best een gevulde boekenkast. En waar ik – according to Marie Kondo – toch steeds met een schuin oog naar die volle boekenkast kijk, realiseer ik mijzelf ook dat de echt waardevolle boeken op een hand te tellen zijn. Vaak zijn dat dan toch de spirituele boeken. Die over onderwerpen gaan die mij raken. Die écht zijn. Die binnenkomen. Laten we wel wezen. De hele serie van Ludlum die wij ooit gespaard hebben? Die hebben we een keer gelezen en daarna nooit meer. Zo hebben we nog meer misdaadschrijvers, thrillers en literaire thrillers waar we vast andere mensen nog heel blij mee kunnen maken. Of dat nu de kringloopwinkel of misschien wel een bejaardentehuis wordt.
De echt kostbare ‘schatten’ uit de boeken
Maar de boeken die bijna niet meer te krijgen zijn, zoals de trilogie van nobelprijswinnaar Nagieb Mahfoez (Tussen Twee Paleizen, Paleis van Verlangen en De Suikersteeg)? Die gaan nooit weg. Jaren geleden, toen ik nog ergens in de twintig was las ik ze al – geleend van schoonvader – tijdens de vakantie. Ik vergeet nooit meer de vakantie in Turkije waar ik huilend aan het strand lag. H. was surfen en ik las en las en las in een van de delen. Heel bijzonder als je zo kunt schrijven dat je mee kunt voelen met iemand die eigenlijk helemaal niet zo sympathiek is. De boeken hebben mij intens geraakt. Ik heb ze allemaal nog eens gelezen en ik weet zeker dat ik dat in de toekomst weer ga doen. Ik heb ze inmiddels alledrie in de boekenkast staan, gekregen van schoonvader.
Eva Mangal – De Waarheid
Gaandeweg kom je – als je er voor open staat – steeds meer in contact met jezelf. Het kleine kind dat zich nog steeds diep in jou bevindt. Je zou het ook je hogere zelf kunnen noemen. Het gaat mij om het gevoel dat je ervaart wanneer je dingen leest waar je echt iets mee kan. Zo geldt dat zeker voor het debuut van Eva Mangal, genaamd ‘De Waarheid’. Ik ken Eva uit de bloggerswereld. Een altijd vrolijke en goedlachse jonge vrouw. Dat was althans hoe ze op mij overkwam. Echt goed kennen deed ik haar nog niet. Maar er is iets waardoor we toch contact bleven houden.
Een stap voorwaarts en een stap terug
Grappig genoeg merk ik aan mijzelf – als iemand graag contact wil. Iemand die ik nog niet zo goed ken – dat ik de neiging heb om juist terug te deinzen. Eerdere pogingen om samen iets te doen, te ondernemen of gewoon alleen maar af te spreken liepen dan ook op niets uit. Simpelweg omdat ik veel te druk was met de ontwikkelingen van mijn blog. De aanverwante producten van Milaboekjes werden uitgewerkt. Het Kinderyogabordspel steeds beter begon te lopen. Het ontbrak mij gewoonweg aan tijd. Een beetje wat ik al eerder beschreef.
De presentatie van Eva’s boek
Of ik Eva dan niet de moeite waard vond vraag je? Dat had er echt helemaal niets mee te maken. Ik moest gewoon keuzes maken. Toch bleek Eva een volhouder. We hadden weer contact toen ze vroeg of ik bij de boekpresentatie van haar debuut ‘De Waarheid’ aanwezig wilde zijn. Het was kort dag en mijn weekend was gevuld met veel afspraken, dus weer kon het niet doorgaan. Maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Want het onderwerp sprak mij erg aan. Eva’s coming out als (online) medium niet perse. Wel de dingen waar ze over schrijft en met name ook hoé ze erover schrijft.
Zet het in het universum en laat het los
Soms gebeuren er dingen die heel moeilijk zijn, maar diezelfde gebeurtenissen kunnen je juist ook in je kracht zetten. Ze noemt het de hand van het universum en als jullie mijn artikelen regelmatig lezen, dan weet je dat het een manier van denken (en voelen) is, die ik ook hanteer. “Vanuit de flow de dingen doen. Dingen gebeuren met een reden. Zet wat je wil in het universum, laat los en wat je gebracht wordt is dat wat goed voor je is”. Zo sta ik er zelf al in. Wat het boek van Eva toevoegt vraag je?
Boeken die je uitdagen
Heel veel. Omdat je uitgedaagd wordt. Je hoeft niet overal in te geloven. Haal datgene eruit wat toepasbaar is op jezelf. Wat ik ook mooi vind is dat Eva zich heel kwetsbaar opstelt. Waardoor je voelt dat dit echt is. Wat zij zegt. Wat zij ervaart. In hoofdstuk 1 wordt gesproken over overtuigingen die niet altijd van ons zijn, maar die toch voortleven in ons onderbewustzijn en ons kunnen beperken in plaats van ondersteunen. Hoe goed is het om die overtuigingen te onderzoeken, hoe valide ze zijn. Van luisteren naar je lichaam tot het veranderen van jouw perceptie en daarmee de realiteit. Dit boek daagt je op meerdere manieren uit.
Ho’oponopono – Ulrich Emil Duprée
Eva zegt het zelf al. Je hoeft niet alles te geloven, je hoeft het niet overal mee eens te zijn. Maar lees het gewoon eens. Kijk wat het je brengt. Zo sta ik ook in alles wat ik lees, hoor en ervaar. Toen mijn beste vriendin onlangs razend enthousiast vertelde over het boek ‘Ho’oponopono’ (het Hawaïaanse vergevingsritueel) van Ulrich Emil Duprée voelde ik meteen de behoefte om het boekje ook aan te schaffen. Het principe van vergeving spreekt mij namelijk heel erg aan. Niet alleen het vergeven van anderen, maar ook van jezelf. Want in elke situatie is er wel iets waar jij ook een aandeel in hebt. Een voorbeeld. Als ik tijdens een vergadering stelselmatig niet gehoord word door iemand. Ga ik volop in de weerstand (zet ik mijn hakken in het zand). Terwijl we eigenlijk allebei iets goeds voor ogen hebben.
Vier wonderzinnen
Hoe het dan werkt? De kern van ho’oponopono? Het gaat om vier wonderzinnen. Die je kunt toepassen om problemen en conflicten op te lossen. Ik heb regelmatig de neiging om – wanneer iets mij niet zint – er vol tegenin te gaan, of mij om te draaien en zelfs weg te lopen. In plaats daarvan zeg je – in jezelf en gemeend – de volgende zinnen: “Het spijt me. Vergeef me, alsjeblieft. Ik houd van je. Dankjewel“. That’s it. Spreek het – in gedachten – uit en de zinnen doen hun werk. In het hiervoor genoemde voorbeeld kan ik het richten aan de persoon waar ik een conflict mee heb. Maar ik kan het ook aan mijzelf richten. Vervolgens laat je het los.
De waarde van boeken
Is het magie? Of is het gewoon een manier om te dealen met een lastige situatie? Ik zeg niet dat het conflict op miraculeuze manier verdwenen is. Maar ik merk dat het mij goed doet. Alsof ik een stapje achteruit doe en zie waar het allemaal vast is gaan zitten. Ik kan de ander niet veranderen, maar wel de manier waarop ik er zelf mee omga. Als dit soort rituelen mij helpt om de situatie van een andere manier te bekijken, dan heb ik de aankoopprijs van het boekje er al uitgehaald.
Steeds Leuker – Jelle Hermus
Toen ik vervolgens na lang nadenken maar aan bleef lopen tegen het beste spirituele boek 2018 – ‘Steeds Leuker’ van Jelle Hermus en het uiteindelijk kocht bij mijn favoriete boekwinkel in Utrecht (De Wijze Kater) was ik wederom heel blij en voelde het als het ideale aankoopmoment. Want hoe leuk is het dat ik het bij mijn favoriete boekwinkel heb kunnen kopen en niet bij een online gigant of een onderdeel van een groot concern? In mijn beleving heb ik de lokale economie ook een tikje gesponsord.
Iets met open deuren
Wat mij in dit boek zo aanspreekt? Ik noem even een klein voorbeeld. Jelle heeft het over open deuren. Deuren die je het liefst vermijdt, want het leven moet bijzonder, sprankelend en hip zijn. En dat bereik je niet via de geijkte paden. Denkt men. Maar het kan ook juist zo simpel zijn als een open deur. Wil je afvallen? Dan kan je een ingewikkeld dieet proberen, waarbij je na twee dagen al afhaakt en roept: “Dit is niets voor mij!“. Maar je kan ook ‘gewoon’ starten met minder snoepen, meer fruit en groente eten. Zo simpel kan het zijn. En daar is niets mis mee.
Boeken die je raken
De positiviteit en tegelijkertijd het realisme die uit het boek straalt raken mij. Ik ben nog helemaal aan het begin van het boek, want lezen doe ik eigenlijk – zoals ik al eerder zei – alleen voor het slapen gaan. En eigenlijk ben ik ook nog bezig met de laatste twee hoofdstukken van het boek van Eva. Ik lees afwisselend in beide boeken. En tussendoor lees ik ook nog regelmatig het belangrijkste hoofdstuk van het Ho’oponopono-boek. Wat ik ermee bedoel te zeggen is dat alle boeken – hoewel heel verschillend – toch hetzelfde bij mij aanraken. Op een liefdevolle manier met anderen, mijzelf en het leven willen omgaan. Verbinding maken.
Misschien is dat wel waar het allemaal om draait voor mij. Verbinding. Een woord wat het allemaal samenvat. Met verbinding kan je alles bereiken wat je maar wilt.
Welke van de genoemde boeken lijkt jou interessant? En herken je waar ik mij mee bezig houd?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
Het boek ‘De Waarheid’ van Eva Mangal heb ik toegezonden gekregen. De andere boeken heb ik zelf aangeschaft