Heilig? Sommige dingen zouden heilig moeten zijn? Wat bedoel je daar precies mee? Ik doel op deย ontzetting die ik voel bij nare gebeurtenissen waar kinderen bij zijn betrokken. Ik kan mij gewoon niet voorstellen dat je – of je nu een brave burger bent of een ruige crimineel – iets uithaalt waar een kind bij is. En dan druk ik mij nog voorzichtig uit.
De afrekening waar iedereen het over heeft
Waar ik het eigenlijk over heb is over de afrekeningย die vorige week heeft plaatsgevonden. Zonder alle details te kennen, kunnen we het waarschijnlijk over brute moord hebben. Afslachting van iemand die misschien de pech heeft gehad te lijken op iemand anders. Iemand die in het vizier was gekomen van mensen die met hem wilden ‘afrekenen’.
Drama
Dat is al een drama op zich.ย Dat je moord een ‘foutje’ is. Maar hoe dan ook. Een afrekening? Een moord plegen? Op klaarlichte dag? Waar allemaal onschuldige mensen het slachtoffer van kunnen worden? Wat dan ook is gebeurd. Erg. Zinloos. Walgelijk. De vriendin van het slachtoffer – en moeder van hun dochtertje –ย ligt in het ziekenhuis. Het dochtertje zelf (eenย klein peutermeisje van pas twee jaar) die ook in de auto zat is “lichamelijk ongedeerd” volgens de berichtgeving.
Hoe een klein kind ineens grootย moet worden
Lichamelijk ongedeerd ja, precies. Want wat zal er in dat kleine koppie zijn omgegaan? Het moment dat haar papa voor haar neus werd neergeschoten? Doodgemaakt? Het geluid van de pistoolschoten. Haar moeder die geraakt werd. Het tumult wat daarna is ontstaan. Politie. Ambulance. Moeder die bewusteloos is. Wat een angst zal dat kindje gevoeld hebben.
Potverdomme!
Het is toch potverdomme van de zotte? Zijn ze helemaal gek geworden? Hoe kan je in vredesnaam zoiets doen? Was dit zo gepland? Was het per ongeluk? Spontaan? Ik kan er met mijn hoofd werkelijk waar niet bij. Dan ben je misschienย een enorme crimineel. Hard. Gevaarlijk. Direct. Maar dan heb je toch nog gevoel? Hoe bestaat het dat je een klein kind ziet en dan toch de gok neemt om dit te doen? Het risico neemt dat een verdwaalde kogel een klein meisje zou kunnen raken.
Sommige dingen zouden heilig moeten zijn
Ik kan je vertellen. Ik heb er niet van kunnen slapen. Ik bleef maar voor mij zien wat die kleine peuter moet hebben meegemaakt, gezien, gehoord, gevoeld. Het zijn mijn zaken niet. Ik ken de achtergronden van het verhaal niet. Ik ken ze niet. Maar ik voel wel degelijk. Wat dit met mij doet. Van kinderen blijf je potverdomme af!
Raakt slecht nieuws waar kinderen bij betrokken zijn jou ook zo? En wat doe jij ermee?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
