Wie wordt de beste voorlezer van Almere?

Ik liep langs een billboard waarop deze kreet groot stond afgebeeld “wie wordt de beste voorlezer van Almere?”
…en ik was direct om! Ja, dacht ik, ja ja ja, ik wil meedoen! Waarom? Omdat het spannend is. Omdat het buiten mijn comfortzone valt. Omdat ik beter wil worden in voorlezen. Omdat het zo ‘oldskool’ is, maar toch zo ontzettend belangrijk voor de belevingswereld en fantasie van een kind.

Almere?

Aldus had ik mij aangemeld voor de voorrondes op 25 januari. Als voorlezer. Niet eens met de intentie om de allerbeste voorlezer te worden. Wél om ervaring op te doen. Om te horen hoe andere mensen voorlezen. Stiekem om toch een betere voorlezer te worden. Almere is een grote stad aan het worden. En er wordt vaak geringschattend over gesproken als je vertelt dat je in Almere woont. Maar dit soort evenementen wordt er wél maar mooi georganiseerd.

Een boek is zoveel meer dan een verhaal

En zo was ik zaterdag – flink gespannen – als voorlezer aanwezig in het nieuwe lokaal van de bibliotheek in Almere Stad. Verhalenverteller Eric Borias vertelde ter inleiding waarom verhalen vertellen behalve leuk ook zo ontzettend belangrijk is. Natuurlijk kan je je kind ook zelf leuke verhalen laten lezen op een iPad of laten zien op een dvd. Ik wil niet zeggen dat dat slecht is. Wél benadrukte Eric dat het effect van voorlezen uit een fysiek boek zo groot kan zijn op (kleine) kinderen. Hij zei heel mooi:” een boek voorlezen is beeldhouwen van de fantasie”.

Kandidaat nummer 13

Omdat ik kandidaat voorlezer nummer 13 was van de 25 liep de spanning bij mij behoorlijk op. Raar, ik heb een behoorlijke periode improvisatie acteerlessen gevolgd en daar heb ik nogal moeilijke dingen moeten doen. En toch zat ik van te voren letterlijk trillend op mijn stoel. Totdat je eenmaal begint. En dan laat je alles los. Gezonde spanning blijkbaar.

Winnen is niet het belangrijkste

Ik heb niet gewonnen. Maar wel een supermooi compliment van de wethouder (jurylid) in ontvangst mogen nemen. Namelijk dat hij vond dat ik zo’n prachtige en duidelijke stem had, dat ik wat hem betreft zo kon solliciteren bij het Journaal als nieuwslezeres. Trots. Niet alleen door wat hij zei. Maar ook omdat ik dit weer heb gedaan. En ik heb veel geleerd. Van mijn mede-voorlezers. Want was is het fantastisch als je wordt meegenomen in een mooi boek. Adembenemend mooi voorgelezen door moeders, vaders, juffen, meesters, Pabo-studenten die echt geloven in het verhaal.