Kind, wat dacht je van een bijbaantje?

In Lifestyle, Opvoeding, Ouders by Roryblokzijl11 Comments

Een bijbaantje? Waarom zou je jouw kind daartoe stimuleren? Dat hoeft toch niet? Je kan toch zeker zelf wel voor je eigen kind zorgen? Natuurlijk. Dat staat vast. Maar het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Want wat is er mis met een stukje stimulans. De stimulans om je kind te leren dat je zelf ook kunt bijdragen aan je toekomst?

Meer dan 40.000 euro ?!?

Want ga er maar aanstaan. Wist je dat je over een jaartje of tien gemiddeld voor een kamer (in de stad waar je kind al dan niet zou willen studeren) en collegegeld – na vijf jaar studie – zo’n € 40.000+ kwijt kan zijn (heb ik ooit ergens gelezen)? Laat staan als hij of zij ook nog graag een rijbewijs wil halen. We hebben het over veel geld. Een bijbaantje zou best wat toe kunnen voegen.

Iets met een oldskool spaarvarken

Begrijp mij niet verkeerd. Wij sparen voor de toekomst van ons kind. Via een spaarrekening, maar ook een spaarrekening speciaal voor haar studie. Maar dat betekent niet dat ons kind zelf geen stukje bewustwording over sparen hoeft te krijgen. Al dan niet door middel van een bijbaantje later. We leren haar nu – als kleuter – al zelf om te gaan met geld door middel van een ‘oldskool’ spaarvarken. Opa en Oma – en soms wij – stoppen er zo nu en dan een euromuntje in. Of ander kleingeld.

Testcase: fidget spinner

De eerste ‘testcase’ hebben we onlangs al gehad. Dochterlief had in de klas gezien dat heel veel kindjes ineens met een fidget spinner rondliepen. Het duurde niet lang (exact een dag) totdat wij de vraag kregen om een spinner voor haar te kopen. Kosten? € 3,95 Nou nou Rory, dat is toch de wereld niet? Dat klopt. Maar het gaat ons niet om het bedrag maar om het principe. Dat je niet altijd kunt krijgen wat je wilt. En dat je daar zelf soms ook moeite voor mag doen.

Alsjeblieft mama, 3,95

En het werkt. Want nadat we het rustig besproken hadden met zijn tweetjes. In een gesprek waarin ik haar ook vertelde wat wij allemaal al voor haar hebben gekocht. En gaan kopen (kleding, schoenen, cadeaus voor verjaardag). Kwam het als heel normaal naar voren dat dit iets is wat ze van haar eigen spaargeld zou moeten betalen. Nou is dat best wel een dingetje. Bespreken is één ding. Maar om te zien hoe ze 3,95 – samen met mij – zelf uit haar spaarpot haalt en aan mij geeft. Het doet mij echt wel wat.

Je kan nu eenmaal niet alles krijgen

Aan de andere kant is het juist heel fijn om te zien dat ze het begrijpt. Dat het sparen in je spaarpot betekent dat je uiteindelijk zelf iets kan kopen, wat je niet van je ouders krijgt. Maar wat je wel heel graag wilt hebben. Ik denk dat het goed is om daar op de kleuterleeftijd al mee te beginnen. Een stukje bewustwording. Maar als ze eenmaal ouder wordt? Een tiener wordt? Gaat puberen? En dan denk ik aan de leeftijd van een jaartje of 15. Dan vind ik het oprecht helemaal niet zo verkeerd als ze ook leert werken voor haar geld. Een bijbaantje neemt, zodat ze zelf ook de waarde van geld op die manier leert kennen.

Blokker goedemorgen, u spreekt met Rory Blokzijl” – iets met een bijbaantje

Dat is per slot van rekening iets wat ik zelf ook heb gedaan. Op mijn vijftiende begon ik aan mijn eerste zaterdagbaantje (ik verdiende geloof ik omgerekend tien gulden per dag. Voor acht uur werk). Als verkoopster bij een lokaal Blokker-filiaal. Mijn allereerste bijbaantje. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik mijn wensen en ideeën op haar projecteer. Maar wel dat ik het een goed onderdeel vind uitmaken van de opvoeding. Zelf werken voor je (extra) geld. Los van het zakgeld wat ze gaat krijgen. Zodat ze meer en beter leert sparen. Voor haar eerste woning, rijbewijs, scooter of auto. Want er maar vanuit gaan dat papa en mama alles zomaar betalen? Dat vind ik geen goed uitgangspunt.

Heb jij vroeger een bijbaantje gehad?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

Dit artikel is tot stand gekomen door een samenwerking

disclaimer