Naar school brengen? Mijn kind? Nou, gewoon met de ‘benenwagen’. Vanzelfsprekend voor mij. Is natuurlijk alleen maar handig als je dicht bij school woont. Om je de waarheid te zeggen heb ik daar de school ook op uitgezocht. Wij hadden destijds een aantal opties voor een basisschool (een aantal dichtbij, een aantal op rij-afstand en zelfs een in een andere woonplaats). Ik heb gekozen voor een van de scholen op loopafstand.
Waarom?
Daar heb ik een aantal redenen voor. Allereerst: zo heb ik het vroeger ook meegemaakt. Niet dat dit perse een leidraad hoeft te zijn. Maar ik heb het zelf als heel prettig ervaren dat de (basis)school relatief dichtbij was. We woonden in een wijk in Utrecht en ik geloof dat de school ongeveer een kwartiertje lopen van huis was. Let wel, mijn moeder bracht en haalde mij. Iedere dag. Veilig en vertrouwd. En toen hadden we nog niet eens een continurooster.
Opzij, opzij, maak plaats
Dat wilde ik ook voor Mila. Ik kijk er weleens glimlachend naar ’s ochtends. De auto’s – zowel groot als klein – die zich op het kruispunt bij de school – zonder oversteekplaats – verdringen om als eerste een parkeerplekje te pakken. Lukt dat niet? Dan laten ze gewoon hun kinderen midden op de weg uit de auto stappen. Niet zo veilig zou je denken? Dat vond de school ook en dus worden er steekproeven genomen met wijkagenten die erop toezien dat deze gevaarlijke toestanden niet meer plaatsvinden.
Check deze รผberleuke paraplu en regenlaarsjes van Stoerekindjes!
Gemeente, let eens op oversteekplaatsen bij een school!
Wat ik er irritant aan vind – behalve het bovenstaande wat op zich al in meerdere opzichten overlast veroorzaakt? Dat er geen oversteekplaatsen zijn. Het een druk kruispunt is waar men bovendien best hard rijdt. In de zoektocht naar een parkeerplaats wordt er dikwijls zomaar nรจt niet een kind (al dan niet op fiets) over het hoofd gezien. Ik houd dan mijn hart vast.
Een (basis)school op loopafstand
Genoeg geklaag daarover. Ik zou vertellen waarom ik graag een school op loopafstand wilde voor mijn kind. Het is belangrijk – vind ik – dat ze de verkeersregels leert en zelf leert oversteken (met mij als toezichthouder natuurlijk). Ik kan haar iedere keer de weg mee overnemen, maar belangrijker vind ik dat ze het zelf leert inschatten. Natuurlijk weet ik – ergens gelezen – dat een kind tot de leeftijd van 8 jaar nog niet goed kan inschatten hoe snel een auto die aan komt rijden bij je is.
“Onder dochter’s paraplu…”
Hand in hand lopen
Toch doe ik het als volgt. We lopen altijd hand in hand (tenzij ze het zelf niet meer zou willen als ze ouder is) en bij de weg aangekomen laat ik haar kijken. Links, rechts, links. En vraag ik haar: “Kunnen we nu oversteken?“. Bij twijfel blijven we gewoon staan en wachten. Ik wil dat ze zelf het gevoel gaat ontwikkelen. Dat ze kan inschatten wanneer je wel en niet kunt oversteken. Vanzelfsprekend ben ik degene die checkt of het ook daadwerkelijk kan. Want je kan links, rechts en links hebben gekeken. Als er vanaf de achterkant een fietser aan komt racen, of juist ineens een auto van voren, dan is de situatie weer helemaal anders.
“Mama, we zijn niet van suiker!”
En last but not least vind ik het ook belangrijk dat we voldoende beweging krijgen. We zitten allemaal lang genoeg op een dag. Dus dat loopje (voor ons 7 minuten heen en 7 minuten terug) is prima te doen. Ook bij regen, sneeuw of andere weersomstandigheden. Juist dan. Als driejarig meisje heb ik Mila al geleerd: “We zijn niet van suiker“. We kunnen prima tegen een beetje regen. Dan doen we gewoon onze regenlaarzen aan. Pakken een paraplu erbij. En we gaan! Niets mis mee.
Onder moeders paraplu, maar dan anders
Normaal gesproken pakte ik de mega grote paraplu waar we allebei onder konden lopen. Natuurlijk is het veel leuker om als klein meisje ook een eigen paraplu te hebben. Mila en ik mochten een paar regenlaarsjes en een kinderparaplu uitzoeken van Stoerekindjes en daar was ze dan ook heel blij mee. Zorgvuldig als ze is – net haar moeder – heeft ze uiteindelijk gekozen voor prachtige roze / blauwe regenlaarsjes met het dessin van een uil. Heel handig vind ik de reflectoren op de laarsjes. Je kind wordt zo makkelijk over het hoofd gezien in de donkerte van de winter.
Een winnende combinatie: uil en dolfijn
Ook heel fijn? De koordjes bovenaan de laars, waarmee je ze dicht kan snoeren zodat er geen regen (of sneeuw) รญn de laarsjes komt. Ik nam een wat ruimere maat, zodat ze een extra paar sokjes erin kan dragen, voor als het wat kouder is. De paraplu was wat ingewikkelder kiezen. Ik dacht meteen: dus ook de paraplu met het dessin van de uil. Daar was mini me het niet mee eens. De dolfijn-paraplu, die moest het worden. Hij is dan ook echt te gek en bijzonder. Geen ‘platte’ paraplu, maar juist met vinnen en eenย staart die als het ware uit de paraplu lijken te komen.
Wat vind jij van deze gezellige combinatie? En hoe breng jij je kind naar school?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
De regenlaarsjes en paraplu hebben we toegezonden gekregen van Stoerekindjes
Kinder regenlaarzen – โฌ 21,99
Kinderparaplu – โฌ 19,95