Doe jij weleens iets voor het goede doel?

Een goed doel. Ik weet het nog goed – toen ik nog een royaal maandsalaris ontving – dat ik echt iedere maand geld overmaakte naar een aantal goede doelen. Ik keek hoeveel geld ik over had (voorheen maakten we altijd – naar rato – geld over naar onze gezamenlijke rekening) en bepaalde dan welke bedragen naar welke doelen gingen. Dat verschilde per maand.

Een goed doel steunen? Nu even niet

Nu is dat wel anders. Met een onregelmatig inkomen dat (nog lang) niet in de buurt komt van het salaris dat ik verdiende als directiesecretaresse, kan dat gewoon even niet. Vroeger – in de tijd van mijn ouders – was het eenvoudiger om als gezin met één maandsalaris rond te komen dan nu. Al moet ik zeggen dat ik met slim gekozen barterdeals (met items of diensten die we goed kunnen gebruiken, zoals kinderkleding en schoenen, meubilair voor Mila en meer) en met mijn nog steeds groeiende verdiensten met betaalde opdrachten, voor een leuke aanvulling zorg op hetgeen er binnenkomt. Als je verder redelijk zuinig leeft, logisch nadenkt en slim inkoopt en kookt, is het best te doen. Al gaat er heus nogal eens wat spaargeld richting rekening-courant.

Deze maand heb ik over …

Je begrijpt dat er dan weinig overblijft voor een goed doel. Komen ze overigens aan de deur met een collectebus, dan geven we altijd wel wat. Maar dat verkooppraatje waarbij ze je een donateurschap met maandelijkse en automatische overschrijvingen willen laten aangaan? Nee hoor, dat niet. Bij ons dan hè? Bovendien heb ik begrepen dat bij dergelijke constructies in veel gevallen het leeuwendeel van de donaties in het eerste jaar wordt gebruikt voor de betaling van de organisaties die de ‘wervers’ inzetten (in plaats van dat dit geld rechtstreeks naar het betreffende goede doel gaat).

Een bedrijf dat zich verbindt aan een goed doel

Maar een goed doel dus. Als een bedrijf zich daaraan verbindt ben ik altijd onder de indruk. Doet het daar concreet en zichtbaar moeite voor. En daar heb ik veel respect voor. Zo zag ik onlangs – toen ik te gast was bij Care Cosmetics voor hun ‘make-up inspiratie-dag’ dat zij zich inzetten voor kinderen met ‘Care for Life’. Een goed doel met een prachtige doelstelling: een glimlach op het gezicht van een kind toveren.

Een steentje bijdragen aan de samenleving

Duco van Keimpema – eigenaar van cosmetica distributeur Care Cosmetics – richtte eind 2010 Care For Life op. Hij liep al jaren rond met het idee om een steentje bij te dragen aan de samenleving. Geraakt door verschillende verhalen van kinderen die nét buiten de boot vielen bij hun verzekering – waardoor zij niet de hulp konden krijgen die zij nodig hadden – richtte hij Care For Life op. Want ieder kind heeft immers recht op een zorgeloze jeugd.

Care for Life

Wat zegt ‘Care for Life’ zelf? “Care For Life zet zich in voor kinderen die chronisch, levensbedreigend, terminaal ziek of gehandicapt zijn, door het kind en de familie een (financieel) steuntje in de rug te bieden. Zo kunnen we voor kinderen die dat vanwege hun ziekte of aandoening hard nodig hebben bijvoorbeeld extra medische ondersteuning of onderwijs realiseren. Ingezonden wensen worden onderverdeeld in één van de drie wenscategorieën: educatieve ondersteuning, medische ondersteuning of mooie wensen.” Hoe goed is dat?

Giving back

Het werkt twee kanten op. Hard werken en je bedrijf laten groeien enerzijds en tegelijkertijd giving back. Dit was overigens de eerste keer dat ik bij Care Cosmetics in Barendrecht ben geweest en het is fijn om – naast de mooie merken (denk aan Artdeco, Emani Vegan Cosmetics (hier ben ik helemaal weg van!), Annemarie Börlind, Reviderm, Pascaud, T. LeClerc, Pupa Milano en nog veel meer) en hun nieuwe releases – ook meer te hebben gehoord over dit mooie en goede doel. Alles wat met kinderen te maken heeft raakt mij (steeds) meer, als moeder.

Golfen voor een goed doel

Hoe toevallig was het dat ik – ruim een week later – werd uitgenodigd voor een heel leuk event met opnieuw een goed doel als oogmerk. Rotary club Aalsmeer-Uithoorn organiseerde – samen met hoofdsponsor (voor dit jaar) Largo Travel en alle andere sponsors van het ‘Amsterdamse Bos Golftoernooi’ (evenals vele vrijwilligers) – dit jaarlijkse event met als doel een (groot) bedrag op te halen voor een goed doel. Dit jaar was het goede doel ‘De Nederlandse Hersenbank’. Wist je dat de opbrengst dit jaar maar liefst € 60.000,00 is?

We doen het met zijn allen

Een keer per jaar wordt het Amsterdamse Bos omgetoverd tot een heuse 18 holes golfbaan, voorzien van een aantal leuke en culinaire verrassingen bij een aantal holes (denk aan diverse wijnen van De Wijnschuur, iberico ham en een mini hamburgertje van Gert Stronkhorst Keurslager, een heerlijk verfrissend ijsje van Da Vinci IJssalon en nog veel meer). Deelnemers kopen een flight voor vier personen (of nemen deel aan het golftoernooi of een golfclinic). Vrijwilligers hebben zich opgegeven om als Marshalls te werken. Echt volgens de gedachte van ‘Een voor allen, allen voor een’.

Strijden tegen elkaar, maar voor een goed doel

Wat wij hebben gedaan? Als groepje van influencers / bloggers volgden we een (mini) golf-clinic. Met als doel om – vriendschappelijk – tegen elkaar te strijden voor ons eigen, zelf bepaalde, goede doel. Ik weet nog dat de tranen in mijn ogen stonden toen ik aangaf dat ‘mijn’ goede doel de Maag-, Lever-, Darmstichting zou zijn. En zo hebben we allemaal een goed doel uitgekozen wat ons aan het hart ligt. Al vrij snel bleek dat Marieke – met haar golfervaring – zou winnen. Maar ook zij had een mooi goed doel gekozen – Stichting Ferenc – en het winnen is toch ondergeschikt aan het goede doel?

Iets met golfen en een jeugdtrauma

En los van dat alles ben ik ook heel blij dat ik mijn ‘jeugdtrauma’ van golfen heb overwonnen. Toen ik nog ergens voor in de twintig was heb ik golflessen gevolgd, waar ik letterlijk huilend naartoe ging. Iets met ego en een controle freak zijn. Alles willen kunnen èn het liefst ook nog snel. Nou Rory, dat werkt niet altijd.

Bemoedigende woorden van de golf pro

Ok, Ik kan het nu nog steeds niet, maar hé. Dit was de eerste poging. En de bemoedigende woorden van de golf pro vergeet ik ook niet meer. “Nu heb je nog af en toe een gelukstreffer, maar veel oefenen en dit kan regelmaat worden“. Geloof het of niet, maar ik krijg oprecht zin om weer golflessen te gaan volgen.