Blue Zones? Een gezonder en gelukkiger Nederland? Willen we dat eigenlijk niet allemaal? Als ik terugdenk aan vroeger. Toen ik klein was. De jaren zeventig. Ons kent ons. Dan voel ik zoveel meer rust. Ervaar ik zoveel minder prikkels dan in de tegenwoordige tijd. Op de een of andere manier blijven we maar ‘druk, druk, druk’. Laten we ons opslokken door social media. Door steeds vluggere en vluchtiger manieren om te leven.
Wat zijn Blue Zones eigenlijk?
Blue Zones zijn de gebieden in de wereld waar veel gezonde en actieve honderdjarigen wonen. In het boek ‘Ikigai’ wat ik toevallig eerder heb gelezen wordt specifiek gesproken over het Japanse eiland Okinawa, maar er zijn meerdere plekken die tot de ‘Blue Zones’ behoren (Sardinië bij Italië, Loma Linda in Californië, Ikaria in Griekenland en Nicoya in Costa Rica). Marktplaats-miljonair Bob Crébas springt daar heel handig op in met zijn boek. Hij streeft namelijk naar een gezonder en gelukkiger Nederland. Zodat ook Nederland een van de Blue Zones van de wereld kan worden.
Een saamhorig, gezond en gelukkig Nederland
Hij gelooft erin dat we de armoede kunnen terugdringen, meer werkgelegenheid kunnen creëeren. Meer saamhorigheid. Dat we gelukkiger en in goede vitaliteit uitzonderlijk oud kunnen worden. In een gezonde leefomgeving voor iedereen. Dat sprak mij enorm aan. Een zó positieve vibe in de niet altijd meer zo positieve maatschappij. De ontdekkingsreis van Bob hierin bevat alleen veel wetenschappelijke feiten. Een opsomming, gebaseerd op artikelen in de media. En dat leest voor mij – als gevoelsmens – iets minder fijn dan voor iemand die juist graag alles met ‘facts & figures‘ onderbouwd ziet.
De boodschap van Bob
Los daarvan spreken met name de boodschap van Bob en zijn bevindingen mij erg aan. Veel ervan zijn heel erg raak. Je moet er even doorheen lezen om goed te begrijpen wat de kernboodschap is. Voorbeelden van onderwerpen van hoofdstukken? Motivatie, gezondheid, belastingen en sociale cohesie (ik heb er even een paar uitgelicht). Het zijn hoofdstukken waarin veel besproken wordt en waarvan ik merk dat ik de kern, gestaafd met feiten heel goed kan overbrengen op mijn partner. “Hé H., wist je dat …“.
Druk, druk, druk bestaat niet in de Blue Zones
Een Blue Zone bereiken? Waar alles op terugkomt is – naar mijn mening – de manier van leven. Een manier zoals wij die bijna niet meer kennen. Lekker even niksen bijvoorbeeld. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb werkelijk áltijd wel iets te doen. Is het niet werken aan mijn blog of mijn andere projecten. Dan is het wel het continue opruimproces (wat niet zo goed lukt) in huis. Ook wil ik voldoende aandacht aan mijn kind en partner besteden. Waardoor er eigenlijk voor echte ‘me-time‘ heel erg weinig overblijft. Het sporten laat ik al snel zitten als het te druk is, wat weer zorgt voor minder lichaamsbeweging en … “Hallo stress, ben je er weer?”
Zullen we elkaar helpen?
Laat staan dat we ons in een vriendengroep begeven die elkaar helpen. Bijvoorbeeld: “Ik breng jou naar het ziekenhuis met mijn auto en dan kook jij een keer voor mij.” Jezelf blijven prikkelen. Uitdagen om anderen en dus ook jezelf te helpen. Misschien wel elkaar overhalen tot het doen van een yoga-klas op je tachtigste. Why not? Want bewegen – ook op oudere leeftijd – is iets wat we veel vaker zouden mogen doen. Al is het maar wandelen, tuinieren of een boodschapje doen.
In Blue Zones overeet je jezelf niet
En wat vind je van het principe van jezelf niet overeten? De oudere mensen in Okinawa houden een stelregel aan: eet niet meer dan 80%. Wat feitelijk inhoudt dat zodra je merkt dat je bij jezelf zegt: “Poeh, maar ik kan nog wel wat meer eten“. Dat je dan stopt. Hoe vaak gebeurt het wel niet dat je – gehaast – je lunchpauze skipt en éven snel wat (ongezonds) naar binnen schuift. Omdat die meeting al over 5 minuten begint en je toch wat moet eten? Of die borrel die je jezelf steeds vaker gunt, want moe, eraan toe, zielig, verdrietig, vul maar in?
Leefstijl en het effect daarvan
Ik hoorde bij een presentatie van Vichy en La Roche-Posay al eerder dat we zelf door onze leefstijl (80% zelfs) de kwaliteit van onze huid(veroudering) bepalen. Maar wist je ook dat je – volgens Bob Crébas – met de aanpassing van diezelfde leefstijl ook meer dan 50% van alle ziektes kan voorkomen? Gezond(er) eten, (meer) bewegen, niet roken en niet (teveel) alcohol drinken. Het draagt allemaal bij aan een betere gezondheid. Waar een boek als ‘Het Vrouwenhart’ van cardioloog Dr. Janneke Wittekoek overigens ook goed op inspeelt. Een heel goed boek wat bij mij – en hopelijk bij velen – de ogen heeft geopend.
Bob Crébas’ boek: ‘Het land van goed naar beter’
Ik vertelde het al eerder. De boodschap en bevlogenheid die uit dit boek spreekt is heel mooi. En het blijft niet bij schrijven alleen. Want wist je dat Bob momenteel probeert een gebied ter grootte van 90 voetbalvelden in de Noordoostpolder tot een Blue Zone, een park te ontwikkelen? Waar mensen kunnen genieten van beweging, natuur, samen zijn en gezond eten? Prachtig! Zet je ambities en dromen om in iets tastbaars. Mooi!
Rory vindt
Heel eerlijk voor specifiek mijzelf, als lezeres? Ik kom wat moeilijker door het boek heen, maar dat heeft ook te maken met dat voor mij een boek in een verhalende vorm gewoon fijner leest. Ben jij juist iemand van ‘facts & figures‘ en ben je geïnteresseerd in de visie van een bevlogen persoon, die zich heeft op weten te werken van bijstandtrekker tot Marktplaats.nl miljonair? Dan is dit zeker iets voor jou.
Heb jij weleens van de Blue Zones gehoord?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
Het land van goed naar beter (uitgegeven bij Uitgeverij Water) kost € 19,95
Dit boek heb ik toegezonden gekregen. Mijn review bevat mijn persoonlijke en oprechte mening
