Ineens raakt het mij. Ik word nu toch echt ouder …

In Ouders, Persoonlijk by Roryblokzijl4 Comments

Heel soms. Ineens. Zomaar – in een volle trein – raakt het mij. Ik word nu toch echt ouder. Gelukkig! Laat ik dat voorop stellen. Maar soms sla ik aan het rekenen: “Als zij 20 is ben ik 61. Als zij 30 is ben ik 71“. Hoe oud zal ik mijn dochter zien worden? 

Jong een kind krijgen biedt je ook geen garantie

Natuurlijk weet je dat nooit. Niets is zeker in het leven. Je kan 18 zijn als je een kind krijgt, maar nog heb je geen garantie. Dat je Oma wordt. Dat je jouw kind ziet opgroeien. Haar eerste kamer, huis, rijbewijs, … misschien wel haar eerste kind? Jouw kleinkind? Nee, je hebt geen garantie, maar de kans lijkt groter. Laten we eerlijk zijn.

Wedstrijdje doen wie ouder is?

Schijn bedriegt? Daar gaat het niet om. Het is geen wedstrijdje wie het oudst wordt of wie het langst zijn kind meemaakt. Het is meer een gedachte die zo nu en dan de kop opsteekt. Een gedachte die – als ik niet oppas -mij intens verdrietig kan maken.

Het glas is halfvol

Gelukkig zijn met wat er is? Dat is een mooie, respectvolle en realistische kijk waar ik naar leef. Je kan je druk maken over wat je niet hebt. Maar het is toch veel beter om te kijken naar wat er wel is? Ook dat raakt mij, want het is een waarheid als een koe. Kijkend naar de mooie dingen in je leven breng je heel veel positiviteit in je vortex. In jezelf.

Ze heeft ons leven verrijkt

En dat is liefde. Pure liefde voor dit mini-mensje wat ons leven zo heeft verrijkt. Ik zeg niet dat je leven niet compleet is zonder kinderen. Maar ik zeg wel dat óns leven echt mooier is geworden. Het gevoel van geluk en pure liefde wat overstroomt als ik dat meisje zie. Bijna niet te beschrijven.

Ineens raakt het mij: ik ben toch echt ouder aan het worden

Het is denk ik dan ook niet meer dan normaal dat je zo heel af en toe. In een onbewaakt ogenblik. Je jezelf realiseert dat je wat ouder bent. En nadenkt over de tijd die je met je loved one, de liefde van je leven, je kind doorbrengt.

Enjoy life

Laat ik vooropstellen dat genieten op nummer één staat. En dat we dat zoveel mogelijk doen. Ik heb het wel vaak over werken, schrijven, stress en tijdsdruk. Toch zal ons dochtertje altijd op nummer 1 blijven staan. En zal ik alles uit mijn handen laten vallen zodra ze mij nodig heeft.

Een klein kind houdt je jong

Had ik ook al verteld dat een klein kind je ook letterlijk jong houdt? In de reacties op mijn artikel over de ‘perks‘ van het ouder worden las ik veelvuldig over vermoeidheid. Natuurlijk hoort dat er ook bij. Maar de momenten van samen dansen in de woonkamer? Spelen op het strand? Kletsen over alles in het leven? Het houdt mij jong.

Iets met continu moe zijn

Eigenlijk voel ik mij zelfs minder moe dan toen ik een burn out had. Gek is dat. Destijds kon ik namelijk echt niet mijn bed uit komen. Was ik permanent uitgeput. Alles was zwaar en heftig. Zelfs het idee van een klein boodschapje doen later op de dag? Dat was al teveel. Alsof de agenda te vol was (met één kleine afspraak). Ik kon het niet aan. Laat staan een maaltijd koken. Of werken. Het leven maakte mij moe.

Maak je leven tot een sprookje

Dus al met al – resumerend tijdens de terugreis uit Haarlem – voel ik mij dankbaar, blij en gelukkig. Met mijn leven en alles wat er is. Natuurlijk is het leven niet altijd een sprookje, maar het is wel wat je er zelf van maakt.

Maak jij je weleens druk over je toekomst?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

Ja! Stuur mij meer tips, adviezen en persoonlijke verhalen.

[ Vul je mailadres in en klik op ok! ]