De eerste babykleding? Mila is toch al 4,5 jaar? Dat klopt. Maar mijn blik viel op een artikel in ‘Op de groei’, een uitgave van Ouders van Nu. Ook is iemand in mijn nabije omgeving zwanger. En dan ga je weer nadenken hè. Hoe ik het destijds heb gedaan. Wat ik wel en niet wist. ‘Dé’ lijst met baby-benodigdheden. Waarmee ik de winkels afstruinde. Maar dan had je natuurlijk ook je eigen wishlist voor babykleding…
Chill!
Dat zou ik nu wel tegen mijzelf toen willen zeggen. Verkrampt en met een verbeten trek op mijn gezicht shopte ik mij ongans. Lag het aan mijn leeftijd? En dat het waarschijnlijk bij één kindje zou blijven? Dat ik het allemaal zo serieus nam? Anyway, de lijst met baby-benodigdheden was heilig. Iedere aanstaande moeder móest dat hebben en ik dus ook. Euh…gaat het Rory? Natuurlijk is alles maar relatief. En wat destijds – hormonen anyone? – strikt noodzakelijk leek zie ik nu totaal anders.
Shoppen van babykleding, de missers
Maar babykleding aankopen dus. Mijn eigen wishlist. Ik heb van alles en nog wat gekocht van te voren. Nieuw, aanbieding en tweedehands. Ik kreeg een meisje dus ik ging voor ruches-rokjes, mouwloze rompertjes met alleen een opening aan de onderkant, bijpassende t-shirtjes en vestjes. Bij voorkeur met capuchon want dat was zo schattig. Eèèèh (ik doe een alarm na)…fout! Want hoe lekker denk je dat zo’n dubbelgevouwen lap stof onder dat hoofdje ligt? En die ruches? Lekker opgestapeld onder die billetjes met een toch al een dikke luier eromheen?
(Geweldige schoentjes! Maar babyvoetjes passen daar echt niet makkelijk in. Het bewuste rokje… En een superleuk vestje! Dacht ik. Want de kraamverzorgster zei al vrij snel dat baby’s zo’n rits onder hun kinnetje helemaal niet fijn vinden. Maar het komt allemaal goed. Want babypop draagt het nu allemaal!)
Mamaaaaaaaaa, wat duurt het lang!
Als ik het allemaal overnieuw mocht doen kocht ik alleen maar rompertjes (mouwloos, korte mouw èn lange mouw) met allover knoopjes. Waar je jouw baby zó in kan leggen. Drukknoopjes dicht en klaar! Geen geneuzel met een te kleine opening over dat koppie. Baby in de stress. Mama in de stress. Want man, wat is een pasgeboren baby’tje klein. Die ieniemienie armpjes, beentjes. Wat vond ik het ingewikkeld in het begin om ons dochtertje aan te kleden. Het zweet stond letterlijk op mijn voorhoofd. Zeker als baby gezellig meebrult (want het duurde allemaal zo lang).
Een trappelpakje is zó unisex
Unisex is niet leuk? Who cares! Want die eerste zes maanden? Is het juist lekker comfy om alleen een rompertje en eroverheen een trappelpakje aan te doen. Dag en nacht. Je verschoont die dingen toch een (paar) keer per dag bij (spuit)poep-ongelukjes of iets dergelijks. Ik dacht oprecht dat het ontzettend leuk zou zijn om iedere keer baby bij het slapen gaan een pyjamaatje aan te doen. What was I thinking? Onhandig! Na een week wist ik het wel. En werden er veel meer trappelpakjes gekocht. Die je overigens in alle soorten en maten hebt. Voor wat betreft het jurkje op de foto bovenaan? Dit – mij ontzettend dierbare jurkje – hebben we gekregen van een vriendin. Het is van haar dochtertje geweest. En zó schattig! Kijk, dat is dan toch weer de uitzondering op de regel. Ik heb het nog. En ik zal het zeker bewaren voor Mila.
Iets met tachtig hydrofiel luiers
En toen. Tachtig hydrofiel luiers? Doen! Ik wilde dat ik ze ook in het grotere formaat had gekocht. We zijn nu 4,5 jaar verder en ik gebruik ze nog dagelijks. Als handdoekje om dochterlief na het douchen af te drogen. Voor op het strand. Desnoods als poetsdoek. Reuze handig. Waarom zoveel? Omdat ze op het label zeggen dat je ze niet in de droger mag doen. Je het in verband met tijdgebrek tóch doet. En ze er dus iets anders – kleiner – uitkomen. Never mind. Je hebt er nog 70.
Eigenlijk wilde ik nog veeeeeel meer vertellen over die ‘o zo nodige’ aankopen van babykleding. Maar ik geloof dat ik mijn punt wel heb gemaakt. Welke items vond jij ontzettend (on)handig? Ik lees het graag in de reacties!
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
